Некоторые скептики кивают в сторону стран СНГ, которые поторопились полностью ликвидировать электросигнализационную систему и сразу же столкнулись с резким наплывом на границу нелегальных мигрантов. Кстати, это можно было наблюдать на прошлой неделе по БТ. Хотя белорусская застава, на участке которой была ликвидирована колючая проволока, в среднем по десять раз за ночь получала сигналы о попытках нарушения границы, каждый раз по такому сигналу выезжала вооруженная спецгруппа с собакой. В месяц - триста ночных выездов. Сколько бензина, бессонных ночей и практически все зря, поскольку устаревшая система сигнализации в большинстве случаев реагировала на диких животных, изменяющиеся метеоусловия.

Белорусским пограничникам придется теперь делать ставку на другие методы работы. Один из них - усиление взаимодействия с местным населением, что предполагает оплату за оказанную помощь в задержании нарушителей государственной границы. Такие случаи уже были. Кстати, так работают пограничники во всех странах. Придется больше ориентироваться и на перехват нарушителей еще на подступах к границе. Таким опытом пограничники уже владеют, поскольку на белорусско-литовской границе со времен ее появления сигнализационные системы не устанавливались.

На прошлой неделе появилась еще одна новость, связанная с границей. Правда, она может быть не совсем приятной для жителей нашей области. С 1 августа погранпереход "Брузги-Кузница" закрывается (пока на три месяца) на реконструкцию. Реконструкцию со своего «берега» проводит польская сторона. С 20 июля через пограничный переход "Берестовица-Бобровники", который расположен на белорусско-польской границе и пропускает исключительно грузовой транспорт, будет открыто движение и для легковых автомобилей.

М.КАРНЕВИЧ

Когда номер вышел в свет... 20.07.2000г. 14.00

Запланаванае ўрачыстае адкрыццё праезда легкавога транспарту на памежным пераходзе "Бераставіца-Баброўнікі" 20 ліпеня не адбылося, нягледзячы на тое, што напярэдадні і беларускія і польскія сродкі масавай інфармвацыі разрэкламавалі гэтую падзею. Прыехаўшае а адзінаццатай гадзіне на памежны пераход Бераставіцкае начальства з старшынём выканкама спадаром Захарчуком, каб перарэзаць чырвоную стужку, а таксама фальклорныя калектывы ў нацыянальных строях вымушаны былі вяртацца ў Вялікую Бераставіцу без святочнага настрою. Як патлумачыла мне намеснік старшыні выканкама спадарыня Ганчарова, у апошні момант, калі яны ўжо былі на мяжы, загад прыйшоў ад памежнікаў з Менску. Пракаментаваць прычыны пераносу ўрачыстага адкрыцця пераходу спадарыня Ганчарова адмовілася, але сказала, што ўрачыстасць пераносіцца на 27 ліпеня. Беларускія грамадзяне хутка раз ехаліся, а палякі, якія патрапілі на пераход, спрабавалі нешта даказваць міліцыянтам.

А восьмай гадзіне раніцы ўсё выглядала больш аптымістычна. Да сустрэчы наплыву легкавога транспарту рыхтаваліся міліцыянты. Яны адпраўлялі легкавыя аўтамабілі ў чаргу, перад мястэчкам Пагранічным, за шэсць кіламетраў ад пераходу. Там выстраілася чарга з трыццаці легкавікоў. Машыны яшчэ пад яжджалі. Людзі ў новай чарзе вясёла жартавалі са спадзяваннем на тое, што сёння яны апынуцца ў Польшчы. Распавядалі пра тое, што праз Брузгі праехаць немагчыма, маўляў, АМАПАўцы, якія там дзяжураць, запісвалі іх ужо ў 128 спіс, у кожным з якіх як найменш па 50 аўтамабіляў. Урэшце самі міліцыянты на памежным пераходзе жартавалі, што трэба лепш запаркаваць свае аўтамабілі, паколькі будзе шмат людзей і могуць паскручваць колы.

Нягледзячы на тое, што прычыны адмены урачыстасці ніхто не патлумачыў, яны былі відавочныя не ўзброеным вокам. На мяжы не створана інфраструктура. Аказваецца да гэтага наогул ніхто не рыхтаваўся. За суткі тут праязджала да 90 фураў, якія чаргі не стваралі. Толькі ў дзень адкрыцця пераходу для легкавога транспарту сюды назганялі трактароў, якія разграбаюць кучы пяску, толькі сёння дарожнікі пачалі біць асфальт і рабіць нейкі рамонт. Натуральна, што дарогу трэба пашыраць, асабліва калі ў Брузгах зачыніцца пераход з першага жніўня і ўвесь транспарт накіруецца праз Пагранічны. Цікава, што на пераходзе мы пабачылі толькі адну прыбіральню, адсутнічае стаянка для аўтамабіляў, працуе толькі адна кавярня. Але, бадай, самае страшнае, што не створаны ўмовы для саміх памежнікаў і мытнікаў: ім завезлі нейкія вагончыкі, дзе немагчыма весці працу, у той час, калі з польскага боку ўзвышаюцца прыгожыя будыніны з чырвоным дахам. А што казаць пра тое, калі наступіць зіма.

Мясцовыя міліцыянты мне распавядалі, што і на працягу ўсяго астатняга часу ніхто на мяжы не рыхтаваўся да гэтага дня. Адзін з іх нават звярнуў увагу на тое, што пераход назвалі Бераставіца, а знаходзіцца ён за мястэчкам Пагранічны, якое, дарэчы было некалі пераназвана і заходзіцца трохі больш чым у дзесяці кіламетрах ад Вялікай Бераставіцы, што таксама збівае людзей з панталыку, асабліва палякаў, якія не арыентуюцца ў мясцовай геаграфіі, і круццяцца па Бераставіцы ў пошуках пераходу.

Калі я вяртаўся ў Горадню, насустрач ехала шмат аўтамабіляў, напэўна на памежны пераход, толькі ніхто яшчэ не ведаў, што ён сёння зачынены.