Кiраўнiкi грамадскiх арганiзацыяў прасiлi суд прызнаць адмову ўладаў незаконнай i неабгрунтаванай, а таксама – абавязаць гарвыканкам папрасiць прабачэння. Суддзя Анатоль Пракопiк зазначыў, што апошняе пажаданне не прадугледжанае нормамi матэрыяльнага права.

Неаднойчы ў зале суда гучалi словы наконт таго, што арганiзатары не збiралiся танцаваць на мосце, а ў заяве канкрэтна пазначылi пляцоўку каля помнiка. Яны таксама запатрабавалi дакументы наконт аварыйнасцi мосту. Прадстаўнiк гарвыканкаму iх прад’явiў – высветлiлася, што ўлады яшчэ ў красавiку мелiся яго закрыць i зрабiць часовы пешаходны мост. Але нiчога не зрабiлi, i па мосце сёння ездзяць машыны i ходзяць экскурсанты.

Самы стары ў Беларусi мураваны мост датуецца 17-18 стагоддзямi. Аварыйным ён лiчыцца прынамсi 10 гадоў, аднак нiякай шыльдачкi наконт гэтага няма. А лiтоўцам летась дазволiлi правесцi на тым жа месцы грунвальдскае мерапрыемства. Кiраўнiк лiтоўцаў Альгiмантас Дзiргiнчус зазначыў яшчэ, што сёлета ў святкаваннi павiнны былi ўдзельнiчаць лiтоўскi i польскi консулы, i адмова ўладаў мела розгалас у Лiтве. Падзея, дарэчы, шырока асвятлялася ў лiтоўскiх СМI. Намеснiк старшынi Саюзу палякаў Юзаф Пажэцкi, ў сваю чаргу, падкрэслiў, што гораду павiнна быць вельмi брыдка за тое, што шанаванне памяцi забараняецца. Ён зазначыў, што ў Польшчы i Лiтве праводзiлi гэтае мерапрыемства ў многiх гарадах. Нiкому не прыйшло да галавы, каб не даць дазволу на яго правядзенне. Больш таго, спадар Пажэцкi дадаў, што можа праз 50 гадоў хто-небудзь забаронiць святкаваць перамогу 9 мая. Дык хiба гэта будзе нармальна?

Суддзя зачытаў даведку з камунальнай службы за 11 жнiўня, у якой гаворыцца, што мост у Стары замак знаходзiцца «у перадаварыйным стане». Аднак пастанавiў, што адмовiлi арганiзатарам на законных падставах: улады нiбыта дбалi пра бяспеку ўдзельнiкаў.

Самае прыкрае ў гэтай сiтуацыi, што нi суд, нi прадстаўнiк гарвыканкама не ўзгадалi пра тое, што гэта свята павiнны былi б арганiзаваць самi нашы ўлады – гэта iх абавязак. Пад Грунвальдам загiнулi нашы продкi, якiя крывёю адстаялi нашу зямлю – сумесна: беларусы, лiтоўцы, палякi. Дык як жа быць, калi мы так ставiмся да сваёй гiсторыi?

М.МIКАЛАЙЧЫК