Дзяніс Асіповіч зыграў таксама мініяцюры англійскага кампазітара Джона Даўлінга, які жыў і працаваў у эпоху Рэнесанса. Цікава, што Даўлінг быў вельмі вядомым пры жыцці. Людзі нават казалі пра яго: "Калі Джон Даўлінг грае - птушкі маўчаць". Аднак сам кампазітар быў вельмі няшчасным чалавекам. Таму ён выдаў музычны зборнік пад назвай "Заўсёды Даўлінг. Заўсёды няшчасны".

Напрыканцы прагучалі таксама Венесуэльскі вальс і санаты Баха. Пасля Дзяніса выступіла ягоная вучаніца Дар'я Баламут. Яна збіраецца на музычны конкурс у польскі горад Элк і выканала сваю конкурсную праграму.

Хоць месца ў галерэі мала, акустыка тут вельмі добрая. Калі Дзяніс рыхтаваўся да выступу, ён пераходзіў з гітарай з аднаго месца на іншае і казаў, што яна тут у кожным кутку гучыць па-рознаму.

Пасля канцэрту ўладальнік галерэі спадар Ларыёнаў паведаміў, што ў палове галерэі няма святла. Таму ён запрашае ўсіх на маленькі фуршэт у "рускую тракцірную цемнату", каб наведвальнікі спазналі, што такое "сапраўнае рускае хлебасольства". Я адразу ўявіла самавар, бліны з ікрой, сяўружыну з хрэнам і кулічы. Аднак усё аказалася па-сучаснаму. Гасцям прапанавалі бананавы напой з апельсінамі. Было вельмі смачна, таму калі я азірнулася, каб узяць кавалачак, то ўбачыла на вялізнай талерцы толькі апельсінавую костку.

Т.Базылевіч